TOP 50: Najlepsze polskie filmy wszech czasów. Prezentujemy przegląd przez historię rodzimej kinematografii. Oto najlepsze polskie filmy wszech czasów według Tomasza Ciesiołki. 36. Noce i dnie (1975) reż. Jerzy Antczak. Wytrawne kino, które było nominowane do Oscara. Liryczność spotyka się tutaj z olbrzymim rozmachem. Na pierwszy ogień dajemy zestawienie 10 najlepszych filmów wojennych nakręconych po 2000 roku. WASZ EKSTRAKT: 0,0 %. Zaloguj, aby ocenić. 10. Upadek. (2004, reż. Oliver Hirschbiegel) „Upadek” Olivera Hirschbiegela to wielka kompromitacja… polskiej krytyki filmowej. Mark Twain twierdził, że klasyką są „książki, które każdy chciałby znać, a których nikt nie chce czytać”. Według oficjalnej definicji klasyką nazywamy dzieła z różnych okresów uznane za doskonałe, reprezentatywne i najcenniejsze w swojej kategorii – takie, które mają nieprzemijającą wartość. Oczywiście w kinie klasyki również nie brakuje, także 50 najlepszych polskich filmów 2010-2019. Miejsca 46-50. 2019 rok kończy lata 10. XXI wieku. To znakomity moment, by podsumować to, co działo się w polskim kinie przez ostatnie dziesięć lat. A działo się bardzo wiele. Polska pulpa narodowa, która urosła do miana kultu i stała się chyba najczęściej cytowanym polskim filmem wszech czasów. Warto jednak zapomnieć o ciężarze kulturowym, który narósł wokół tego obrazu, i przypomnieć go sobie z czystą głową. Król nadal jest mocny, a Linda to twardziel idealny. 10. Konopielka (1981) reż. Vay Nhanh Fast Money. Polskie kino po 2001 roku to nie tylko szablonowe komedie romantyczne i wątpliwej jakości produkcje Patryka Vegi. Mamy nadzieję, że taka opinia jest powszechna, a jeśli wciąż istnieją ku temu jakieś wątpliwości, polecamy zapoznać się z wynikami plebiscytu na najlepsze polskie filmy XXI wieku. Nasi czytelnicy wybrali 30 tytułów, wśród których znalazły się kryminały, dramaty, komedie, biografie. Filmy mainstreamowe oraz festiwalowe perełki, które pokazują różne strony współczesnej polskiej znajdziecie listę 30 filmów z największą liczbą głosów. Nie zabrakło kultowych polskich produkcji, niemniej nie obyło się bez niespodzianek. Sprawdźcie sami, czy wyniki was zaskoczą!30. Wszyscy jesteśmy Chrystusami2006, reż. Marek KoterskiPo Dniu świra przez Markiem Koterskim stało duże wyzwanie w postaci realizacji kolejnego rozdziału z jego antologii o zubożałym inteligencie, Adamie Miauczyńskim. Tym razem twórca postawił na osobiste sportretowanie choroby alkoholowej, a tym samym zabrał Adasia z uniwersalnego świata problemów Dnia świra do przejmującego, bolesnego i nieziemsko prawdziwego zderzenia z konkretnym tematem. Bez wątpienia wyszedł jednak na tym obronną ręką. Świetni Andrzej Chyra i Marek Kondrat (jedna z ostatnich ról tego emerytowanego, wspaniałego aktora) w roli Miauczyńskiego. Bardzo często wracam myślami do kwestii wypowiadanej przez głównego bohatera tej historii w kontekście drogi krzyżowej: „w Chrystusie upadło to co ludzkie”. Mocne kino. [Filip Pęziński]29. Chce się żyć (ex aequo)2013, reż. Maciej PieprzycaInspirowana prawdziwymi wydarzeniami, autorska opowieść Macieja Pieprzycy o tytule Chce się żyć, to film niezwykle poruszający, który po seansie na długo zostaje w głowie widza. Opowiada o życiu niepełnosprawnego chłopaka Mateusza, który cierpi na porażenie mózgowe. Nie mówi, trudno się z nim porozumieć, a wszystkie czynności wykonuje za niego ktoś inny. Mimo wielu głosów, że jest „rośliną”, mężczyzna znajduje swój sposób komunikacji i walczy o swoje prawa. [Jakub Zalewski]29. Skazany na bluesa (ex aequo)2005, reż. Jan Kidawa-BłońskiFilmowa biografia charyzmatycznego wokalisty Dżemu to pogłębiony i przeszywająco dotkliwy portret kultowej postaci polskiej sceny muzycznej – Ryśka Riedla. Reżyser w swoim filmie pokazuje go jako człowieka przede wszystkim poszukającego wolności. Z drugiej strony obnaża jego słabości jako człowieka nieumiejącego odnaleźć się w otaczającej rzeczywistości, zatracającego się w nałogu. W stworzeniu tak przejmującej i autentycznej ekranowej postaci Ryśka pomogła świetna gra aktorska Tomasza Kota, który, choć trudno w to uwierzyć, debiutował tą rolą na dużym ekranie. To, jak odbierzemy film Jana Kidawa-Błońskiego zależy głównie od emocjonalnego zaangażowania się w historię. Podejrzewam, że fani Dżemu uznają Skazanego na bluesa za film o wiele bardziej wartościowy niż widzowie, którzy z historią rockmana nie mieli wcześniej styczności. Mimo wszystko należy przyznać, że Skazany na bluesa to przejmujący film biograficzny, który z autentycznością oddaje obraz nie tylko intrygującego muzyka, ale i postaci tragicznej, nieposkromionej i wyalienowanej. [Maja Budka]28. Sztuka kochania. Historia Michaliny Wisłockiej2017, reż. Maria SadowskaZe Sztuki kochania pamiętam przede wszystkim świetne oddanie klimatu epoki, odważne i zrealizowane ze smakiem sceny erotyczne oraz absolutnie wspaniałą rolę Magdaleny Boczarskiej, która całkowicie niesie ten film i sprawia, że trudno oderwać wzrok od ekranu. Warto Sztukę kochania obejrzeć choćby tylko dla tej aktorki, choć dzieło Sadowskiej to zwyczajnie udana produkcja, która stanowi jeden z jasnych punktów polskiej kinematografii ostatnich lat. [Łukasz Budnik]27. Córki dancingu2015, reż. Agnieszka SmoczyńskaCórki dancingu to jeden z tych filmów, które znacznie lepiej przyjęte zostały zagranicą niż w naszym kraju. Pełnometrażowy debiut Agnieszki Smoczyńskiej zachwycił krytyków na całym świecie, zdobywając nagrody na festiwalach od Sundance po Wilno. Córki dancingu okazały się chyba zbyt szalone, zbyt odważne w porównaniu z tym, do czego przyzwyczajeni są widzowie w Polscy. Zachwycający wizualnie horroro-musical opowiadający o syrenich siostrach świadomie balansuje na granicy kiczu i dobrego smaku, będąc jedną z najodważniejszych gatunkowych prób w polskim kinie ostatnich lat. Agnieszka Smoczyńska otworzyła sobie tym filmem drogę do międzynarodowej kariery, podobnie jak Michalina Olszańska, więcej grywająca w Rosji czy Czechach niż w Polsce. [Dawid Myśliwiec]26. Sala samobójców. Hejter2020, reż. Jan KomasaUważam pierwszą odsłonę Sali samobójców za film absurdalnie zły, kompletnie nieudany. Z dużą zatem dozą niepewności zmierzałem do kina na jego sequel (był to przy okazji ostatni mój seans przed wiosennym lockdownem), skuszony świetnym zwiastunem i faktem, że Hejter to owoc kolejnej współpracy Mateusza Pacewicza i Jana Komasy (duet znany z Bożego Ciała). Nie tylko nie żałuję seansu, ale chętnie powtórzyłem go już w domowym zaciszu. Wyrok jest zatem prawomocny: to świetne, emocjonujące, szalenie angażujące i niepokojąco aktualne przeżycie. Jasne, ujęte w lekki nawias konwencji, ale wciąż bardzo prawdziwe. Światowy standard realizacji i wybitny Maciej Musiałowski w roli tytułowej. Magnetyczna rola. I póki co najlepszy film 2020 roku. [Filip Pęziński]24. Plac zbawiciela (ex aequo)2006, reż. Krzysztof Krauze, Joanna Kos-KrauzePlac Zbawiciela to jeden z wybitnych utworów polskiego kina, nadający sformułowaniu „realizm” zupełnie nowy wymiar. Nie jestem w stanie przywołać w swej pamięci żadnego obrazu, który był dla mnie równie trudnym kinowym przeżyciem. Wstrząsających filmów jest wszakże wiele; wśród takich tytułów jako oczywiste przychodzą na myśl choćby Róża Wojtka Smarzowskiego, Idź i patrz Elema Klimowa, Drabina Jakubowa Adriana Lyne’a czy Dług, również w reżyserii współtwórcy Placu…, Krzysztofa Krauzego. W każdym z tych przypadków jednak ów wyniszczający ładunek emocjonalny jest choć w niewielkim stopniu ograniczany, choćby przez dystans czasowy dzielący nas od przedstawianych wydarzeń, specyficzny punkt wyjścia fabuły czy obraną przez twórców surrealistyczną konwencję. […] Plac Zbawiciela, pozostając tak blisko codziennej, „zwyczajnej” rzeczywistości, jak tylko sztuka może to czynić, osiąga szczególną emocjonalną siłę. [Przemysław Brudzyński, fragment recenzji] 24. Cześć, Tereska (ex aequo)2001, reż. Robert GlińskiFilm brzydki i ponury. Szary, depresyjny, niewygodny. Historia z polskich blokowisk, pełna goryczy, ale i przenikliwości w obserwacji niewygodnej rzeczywistości. Robert Gliński zabawił się w rasowego socjologa i nakreślił portret nizin społecznych, który, z jednej strony, mocno niektórych może podniecać swą dokumentalną przenikliwością pozbawioną nawet odrobiny fałszu; z drugiej strony, może bardzo irytować swym czarnowidztwem i sensownością ukazywania przegranych ludzi żyjących na tle dołujących krajobrazów. Publiczność podzieliła się na dwa skrajne obozy i już samo to świadczy o dużym znaczeniu filmu Glińskiego. Cześć Tereska zdobyła uznanie głównie krytyków i tej części widzów, która nie unika obcowania z kinem odważnym, ambitnym i nietuzinkowym. Dla pozostałej części, zdecydowanej większości widzów, historia Tereski i i jej przyjaciółki, Renatki, stała się wzorem kina męczącego zmysły i emocje, nieatrakcyjnego, a nawet – wstydliwego. [Rafał Oświeciński, fragment rankingu] 22. Cicha noc (ex aequo)2017, reż. Piotr DomalewskiProstota pomysłu, od której reżyser wychodzi, ostatecznie urzeka i porusza. Być może dla wielu widzów to będzie ten tytuł, który po zakończonym seansie siedzi w człowieku niczym zadra, przeszkadzająca i nieprzyjemnie drapiąca od środka, domagająca się przemyśleń. Dla innych być może festiwalowe zachwyty to ledwie wiele hałasu o nic… Jednak ten film to więcej niż dobre aktorstwo i kolejna historyjka o problemach przy świątecznym stole. Cicha noc zdaje się dziełem bardzo intymnym, osobistym. Chropowatym w obrazie i bliskim polskim realiom. Trochę jest w niej artefaktów z przeszłości, całkiem spora graciarnia tego, co jeszcze może się przydać, trochę rodzinnych fotografii, kilka dowodów na to, że życie jest znośne i drugie tyle na to, iż tak naprawdę coś się po drodze zgubiło i przegrało. [Karolina Dzieniszewska, fragment recenzji] 22. Twój Vincent (ex aequo)2017, reż. Dorota Kobiela, Hugh WelchmanProjekt w reżyserii Doroty Kobieli i Hugh Welchmana to jedno z najbardziej niesamowitych przedsięwzięć z pogranicza filmu i sztuki. Kilka lat wcześniej Lech Majewski, także przy udziale międzynarodowej obsady, inscenizował Młyn i krzyż, ale Twój Vincent to projekt dalece bardziej immersyjny, dosłownie wkomponowujący aktorów w stylistykę obrazów Vincenta Van Gogha. I tak, jak film Majewskiego był arthouse’ową refleksją, tak Twój Vincent jest po prostu świetnie prowadzonym narracyjnie filmem, pełnym melancholii i refleksji nad procesem twórczym i emocjami artysty. Film, który każdym powinien mieć w swojej kolekcji w najwyższej możliwej rozdzielczości, by docenić kunszt 125 malarzy pracujących nad warstwą wizualną filmu. Co ważne, Twój Vincent zarobił imponujące 42 miliony dolarów przy niemal ośmiokrotnie mniejszym budżecie, stając się przedsięwzięciem udanym nie tylko artystycznie, ale i komercyjnie. [Dawid Myśliwiec] Choć polska kinematografia może się pochwalić wieloma ambitnymi i ciekawymi produkcjami, niewielu filmom i serialom udaje się zyskać rozgłos poza granicami naszego kraju. Jest jednak pewna grupa tytułów, którym się ta sztuka udała. Jesteście ciekawi, które polskie produkcje zrobiły furorę na arenie międzynarodowej? Jeśli tak, zapraszamy do naszej galerii! "Cudze chwalicie, swego nie znacie" - to słynne powiedzenie nierzadko oddaje istotę podejścia naszych rodaków do rodzimego kina. W nawale produkcji pokroju tandetnych komedii romantycznych czy filmów Patryka Vegi, łatwo zapomnieć, że polskie kino ma w swoim dorobku wiele doprawdy fenomenalnych produkcji, które w niczym nie ustępują wielkim hitom zza oceanu. Zdarzały się też przypadki, w których polskie filmy i seriale odniosły sukces również poza granicami naszego kraju, wzbudzając zachwyt na arenie międzynarodowej lub zwyczajnie zyskując dużą popularność. To właśnie na nich się dziś skupimy. Zobacz także 10 9 W naszej galerii polskich filmów i seriali, które stały się międzynarodowymi hitami, skupiamy się wyłącznie na produkcjach powstałych w XXI wieku, zatem dzieła takie jak "Trzy kolory. Czerwony" czy "Nóż w wodzie" Romana Polańskiego nie zostały wzięte przez nas pod uwagę. Nie uwzględniliśmy również koprodukcji, a tytuły reprezentujące wyłącznie "kino znad Wisły".Ponadto, sporządzając rzeczoną listę nie kierowaliśmy się walorami artystycznymi, czy poziomem wskazanych tytułów. Jak bowiem wiadomo, sukces komercyjny nie zawsze idzie w parze z wysoką jakością, czego dowodem są niektóre twory, które znalazły się w zestawieniu. Zatem, bez zbędnego przedłużania - jeśli chcecie się dowiedzieć, które polskie filmy i seriale stały się międzynarodowymi hitami, zapraszamy do naszej galerii, którą znajdziecie u góry artykułu. Zobacz także 9 6 Chcesz być na bieżąco? Dołącz do grupy "Filmy i seriale - newsy i dyskusje fanów" na Facebooku. 1 z 8 fot. Album Online/East News "Boże Ciało" (2019), reż. Jan Komasa Głośny film Jana Komasy, który walczył o Oscara w kategorii Najlepszy film międzynarodowy, zdobył Nagrodę Specjalną - Label Europa Cinemas podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji i absolutnie zachwycił twórcę oscarowego "Parasite". Obraz Jana Komasy przedstawia opartą na faktach historię dwudziestolatka, który po wyjściu z poprawczaka zaczyna podszywać się pod księdza, zyskując sympatię mieszkańców niewielkiej społeczności. W roli głównej wystąpił fenomenalny Bartosz Bielenia. 2 z 8 fot. JAROSŁAW SOSIŃSKI / NAIMA FILM "Sala samobójców. Hejter" (2020), reż. Jan Komasa Drugie dzieło Jana Komasy, które zyskało uznanie na arenie międzynarodowej. "Sala samobójców. Hejter" to luźna kontynuacja popularnego filmu z 2011 roku, która we wstrząsający sposób ukazuje realia życia w XXI wieku, gdzie nieograniczony dostęp do Internetu i wszechobecny hejt mogą mieć naprawdę katastrofalne skutki. Film wyświetlany był na zagranicznych festiwalach i spotkał się z tak ciepłym przyjęciem, że amerykański oddział HBO zamówił serial na jego podstawie. 3 z 8 fot. Everett Collection/East News "Zimna wojna" (2018), reż. Paweł Pawlikowski Historia miłości wielkiej, acz trudnej w wykonaniu Joanny Kulig i Tomasza Kota reprezentowała nasz kraju w wyścigu po Oscary w aż trzech kategoriach (Najlepszy reżyser, Najlepszy film nieanglojęzyczny, Najlepsze zdjęcia). I choć statuetki ostatecznie nie udało się zdobyć, "Zimna wojna" może pochwalić się szeregiem innych nagród (w tym Złotą Palmą w Cannes dla Pawła Pawlikowskiego) i uznaniem w kręgach filmowych na całym świecie. Film otworzył też aktorom drzwi do międzynarodowej kariery. 4 z 8 fot. Image supplied by Capital Pictures/EAST NEWS "Ida" (2013), reż. Paweł Pawlikowski "Ida", czyli wielkie zwycięstwo Pawła Pawlikowskiego w walce o Nagrodę Akademii. Film z Agatą Trzebuchowską i Agatą Kuleszą był nominowany w dwóch kategoriach: Najlepszy film nieanglojęzyczny i Najlepsze zdjęcia, a pierwszą z nich ostatecznie przekuł w statuetkę. Co więcej, historia Anny - przyszłej zakonnicy, która wyrusza w niezwykle ważną podróż, zgarnęła też nagrodę BAFTA i nominację do Złotego Globu. To się nazywa sukces! 5 z 8 fot. materiały prasowe NEXT FILM "W lesie dziś nie zaśnie nikt" (2020), reż. Bartosz M. Kowalski List miłosny do kultowych dzieł kina grozy (w szczególności "Piątku trzynastego" i "Drogi bez powrotu") oraz kolejny dowód na to, że "Polacy jednak umieją w horrory". Slasher z Julią Wieniawą w roli głównej zadebiutował na Netflixie i z miejsca zrobił istną furorę wśród użytkowników serwisu z całego świata. 6 z 8 fot. Krzysztof Wiktor/ materiały prasowe Netflix "W głębi lasu" (2020) Drugi (po "1983") polski serial Netflixa, który zyskał znacznie większą popularność (i uznanie) od swojego poprzednika. Kryminał na podstawie książki Harlana Cobena, opowiadający historię zmęczonego życiem prokuratora i tragedii, do której doszło przed laty, przez długi czas utrzymywał się w pierwszej 10 najpopularniejszych produkcji giganta streamingowego i to na całym świecie. 7 z 8 fot. materiały prasowe Netflix "Sexify" (2021) Kolejny owoc współpracy polskich twórców i Netflixa. "Sexify" to polska odpowiedź na głośne "Sex Education", która również okazała się międzynarodowym hitem. Popularność historii o studentkach, które tworzą innowacyjną aplikację erotyczną przełożyła się na decyzję o realizacji kolejnego sezonu. 8 z 8 fot. materiały prasowe NEXT FILM "365 dni" (2020), reż. Barbara Białowąs, Tomasz Mandes "365 dni" to swojego rodzaju fenomen. Kontrowersyjna adaptacja erotyka Blanki Lipińskiej, traktująca o losach młodej kobiety i porywającego ją mafioso, mimo gromu krytyki ze strony oburzonych widzów, odniosła wręcz nieprawdopodobny sukces komercyjny. Po debiucie w bibliotece Netflixa, historia Laury i Massimo przez wiele dni utrzymywała się na pierwszym (!) miejscu listy Top 10 najpopularniejszych tytułów serwisu na całym świecie. Popularność "365 dni" sięgnęła takich rozmiarów, że gigant streamingowy postanowił wziąć realizację dwóch kolejnych odsłon pod swoje skrzydła. Polecane galerie Komedia to bez dwóch zdań jeden z najpopularniejszych gatunków filmowych. Kto z nas nie lubi odprężyć się i pośmiać przy dobrym kinie? Jednak stworzenie naprawdę dobrej komedii, która jednocześnie rozbawi nas do łez, momentami wzruszy, a czasem też skłoni do refleksji, to nie lada sztuka. W 2018 roku Rolling Stone postanowił zmierzyć się z wyzwaniem wybrania najlepszych filmów z tego gatunku i stworzył listę najbardziej udanych komedii XXI wieku. Cała lista zawiera w sumie 50 pozycji - tutaj zebraliśmy te, które znalazły się na miejscach od 20 do 1. Fot.: PARAMOUNT PICTURES / Album/EAST NEWS, UNION FILMS/DEFENDER FILMS/FUNNY OR DIE/NEW ZEALAND FILM COM / A/East News, UNIVERSAL PICTURES / AlbumEAST NEWS Najlepsze komedie 20. Grand Budapest Hotel (2014) Film w reżyserii Wesa Andersona opowiada losy Gustave'a H., legendarnego konsjerża w słynnym europejskim hotelu w okresie międzywojennym, oraz Zero Moustafa, chłopca pracującego w lobby, który staje się jego najbardziej zaufanym przyjacielem. Historia inspirowana jest wspomnieniami pisarza Stefana Zweiga. 19. Wredne dziewczyny (2004) Ta komedia trafiła już do kanonu filmów młodzieżowych. Nastoletnia Cady całe dotychczasowe życie spędziła z rodzicami-naukowcami w Afryce. Gdy jej rodzina wraca do Ameryki, a Cady musi rozpocząć naukę w 'normalnej' szkole, szybko orientuje się, że lawirowanie w trudnych do zrozumienia układach panujących w liceum, jest o wiele cięższe, niż mogłoby się z pozoru wydawać. 18. Jaja w tropikach (2008) Grupa znanych aktorów ma nakręcić film wojenny o dramatycznych przeżyciach żołnierzy podczas wojny w Wietnamie. Wielkie gwiazdy okazują się jednak mocno rozkapryszone, co skłania producentów, aby pokazać im, jak naprawdę wyglądają trudy przedzierania się przez tropikalną dżunglę. 17. Co robimy w ukryciu (2014) Trzech współlokatorów-wampirów z różnych epok próbuje radzić sobie z trudami życia w XXI wieku - takimi jak płacenie rachunków czy imprezowanie w klubach. Gdy decydują się zamienić w wampira współczesnego 20-latka, w zamian za pokazanie mu, jak gospodarować sobie czas, gdy żyje się wiecznie, on uczy ich kilku nowych rzeczy o obecnych realiach. Na podstawie filmu powstał również serial HBO pod tym samym tytułem. 16. Lady Bird (2017) Pełnometrażowy debiut Grety Gerwig to niezwykle zabawna i poruszająca historia o dorastaniu, dojrzewaniu, przyjaźni, pierwszej miłości, a także skomplikowanych relacjach z rodzicami. Dzięki Lady Bird Gerwig stała się piątą kobietą w historii, która została nominowana do Oscara za reżyserię. 15. Poważny człowiek Film braci Coen jest czarną, miejscami mocno ponurą, komedią, która luźno opiera się na historii Hioba. Prof. Lawrence Gopnik, którego życie nie układa do końca tak, jakby tego sobie życzył, próbuje odzyskać równowagę i stanąć na nogi. Film nominowany był to kilku Oscarów, między innymi dla najlepszego filmu. 14. Każdy by chciał!! (2016) Ten film sprawi, że zapragniesz spędzić trochę czasu z grupą głównych bohaterów. Fabuła tej komedii osadzona jest w latach 70 - grupa młodych graczy baseballu rozpoczyna naukę w college'u, gdzie nauczą się, jak wkroczyć w dorosłe życie. 13. Śmierć Stalina (2017) Ta czarna komedia jest adaptacją serii francuskich komiksów La Mort de Staline. Film przedstawia w krzywym zwierciadle, jak podczas ostatnich dni Stalina i po jego śmierci w ZSRR rozpoczyna się wszechogarniający chaos i bezwzględna walka o przejęcie władzy, podczas której nikt nie zamierza cofnąć się przed niczym. 12. Legenda telewizji (2004) Ron Burgundy, gwiazda telewizji lat 70., jest ulubionym prezenterem widzów, a jego pozycja wydawała się być absolutnie niepodważalna. Dziennikarza czeka jednak przykry zawód i wyścig o utrzymanie pracy, gdy jego miejsce będzie chciała zająć młoda i ambitna kobieta. 11. Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj (2008) Komediodramat o dwóch płatnych mordercach, którzy dostają zlecenie w Brugii. Gdy jeden z nich przez przypadek zabija nie tylko osobę, na którą dostali zlecenie, ich sytuacja mocno się komplikuje, a pobyt w belgijskim mieście musi się nieco przedłużyć. 10. Hollywood atakuje (2000) Grupa filmowców przyjeżdża do niewielkiego amerykańskiego miasteczka, aby nakręcić film. Non stop napotykają jednak różne przeszkody, a ich zachowanie burzy spokój mieszkańców, którzy z każdym dniem zaczynają mieć dość ekipy filmowej. 9. 40-letni prawiczek (2005) 40-letni Andy przyznaje przed kolegami z pracy, że jeszcze nigdy nie spał z kobietą. Ci stawiają sobie za punkt honoru pomóc mężczyźnie, aby stracił w końcu dziewictwo. Poznawanie zupełnie przypadkowych kobiet nie przynosi żadnych rezultatów, dopóki Andy nie zaprzyjaźni się z pracującą niedaleko jego filmy Trish. 8. Wysyp żywych trupów (2004) Brytyjski komedio-horror, który jest jedną z najbardziej klasycznych parodii filmów o zombie. Co ciekawe, popularność tej produkcji przyniosła premiera w Stanach Zjednoczonych, gdzie film okazał się zupełnie niespodziewanie ogromnym sukcesem. 7. Toni Erdmann Ta tragikomedia przez wielu krytyków określana jest jako nadzieja współczesnego kina. Starszy mężczyzna, który podchodzi do życia bardzo lekko, nie do końca dogaduje się ze swoją dorosłą, robiącą karierę córką. Postanawia naprawić z nią relację i składa jej niezapowiedzianą wizytę w biurze, udając zupełnie nową postać. 6. Lewy sercowy (2002) Paul Thomas Anderson, reżyser filmu, jest uważany za jednego z najwybitniejszych współczesnych filmowców. Głównym bohaterem filmu jest właściciel małego biznesu, który rozpaczliwie poszukuje miłości, w czym przeszkadza mu nieśmiałość. Pewnego dnia poznaje kobietę i stara się zrobić wszystko, żeby jej przypodobać. 5. Idiokracja (2006) Żołnierz i prostytutka zostają poddani hibernacji. Eksperyment, w którym biorą udział, nie idzie zgodnie z planem i zostają obudzeni dopiero w 2055 roku. Okazuje się, że świat, jaki znali do tej pory, kompletnie się zmienił, a ludzkość, na skutek komercjalizmu i antyintelektualizmu, stała się kompletnie głupia. 4. Bracia przyrodni (2008) Brennan jest czterdziestolatkiem mieszkającym z matką, Dale to czterdziestolatek nadal mieszkający z ojcem. Gdy ich rodzice biorą ślub i zamieszkają ze sobą, mężczyźni są zmuszeni nie tylko dzielić ze sobą pokój, ale także zacząć dogadywać się jak bracia. Co więcej, rodzice zaczynają naciskać, aby w końcu znaleźli prace i wyprowadzili się z domu. 3. Druhny (2011) Jedna z najlepszych współczesnych komedii o sile i trudnościach kobiecej przyjaźni. Dwie przyjaciółki znają się od dziecka i są nierozłączne. Ich relacja zostanie jednak wystawiona na poważną próbę, gdy w tym samym czasie, kiedy jedna z nich będzie planować najszczęśliwszy dzień w życiu - swój ślub - druga będzie zmagać się ze złamanym sercem i utratą pracy. 2. Zapętleni (2009) Brytyjska czarna komedia pokazująca w krzywym zwierciadle, jak we współczesnej polityce odpowiedni dobór słów może nieść za sobą gigantyczne konsekwencje i zmienić bieg wydarzeń. Głównym bohaterem jest Simon Foster, który pracuje jako sekretarz ministerstwa rozwoju międzynarodowego. Wraz ze wsparciem dwójki Amerykanów postanawia podjąć działania mające na celu zakończenie wojny w Iraku. 1. Medal dla miss (2000) Niezwykle barwna grupa bardzo osobliwych ludzi spotyka się na konkursie piękności dla psów. Każdy z nich jest przekonany, że to właśnie jego pupil powinien zdobyć nagrodę, dlatego napięcie między nimi rośnie z minuty na minutę. Zobacz następną galerię Usta usta - obsada. Aktorzy i bohaterowie. Opis postaci Na 37. pozycji uplasował się film "Wszystkie nieprzespane noce" Michała Marczaka, niezwykły portret pokolenia współczesnych dwudziestolatków mieszkających w dużym mieście, urodzonych po transformacji ustrojowej w 1989 roku. Klimat przedłużającej się imprezy i nocnego spaceru zjednał sobie serca nie tylko młodej widowni - film został doceniony na festiwalu w Sundance, a krytycy porównywali film twórcy głośnego dokumentu "Fuck For Forest" do "Spring Breakers" Harmony'ego Korine'a czy "Niewinnych czarodziejów" Andrzeja Wajdy. Oglądaj "Wszystkie nieprzespane noce" w serwisie Z kolei na miejscu 29. znalazła się nagrodzona Oscarem "Ida" Pawła Pawlikowskiego ze zdjęciami Łukasza Żala i Ryszarda Lenczewskiego. To historia młodej zakonnicy, która odkrywa, że jest Żydówką, a w dzieciństwie została ochrzczona, aby ocalić ją z Holocaustu. Wraz ze swoją jedyną żyjącą krewną, komunistką odsuniętą od władzy, jedzie do rodzinnej miejscowości. To podróż w poszukiwaniu tożsamości, miłości i wybaczenia. Na 27. pozycji redaktorzy IndieWire umieścili film "Motyl i skafander" Juliana Schnabela. Za zdjęcia do tego filmu odpowiadał Janusz Kamiński, wybitny polski operator, dwukrotny laureat Oscara za filmy "Lista Schindlera" i "Szeregowiec Ryan". "Kamiński jest znany jako operator Spielberga, ale to w znacznie mniejszym filmie malarza Juliana Schnabela ceniony polski operator stworzył swoje najbardziej emocjonalnie i mocne kadry" - brzmi uzasadnienie. Najlepszą dziesiątkę otwiera "Hero", chiński film wuxia z 2002 r. wyreżyserowany przez Zhanga Yimou ze zdjęciami Christophera Doyle'a. Dalej mamy "Szpiega" Tomasa Alfredsona z wysmakowanymi kadrami wybitnego operatora Hoyte Van Hoytemy, a także "Mother of George" nigeryjskiego reżysera Andrew Dosunmu ze zdjęciami Bradforda Younga, który pracował też przy "Selmie", "Nowym początku" czy serialu "Jak nas widzą". POLECAMY: Nadzieje polskiego kina – nowe nazwiska, nowe filmy Na miejsce 7. trafiła z kolei "Zimna Wojna" Pawła Pawlikowskiego, trzykrotnie nominowana do Oscara (w tym za zdjęcia Łukasza Żala), nagrodzona Złotą Palmą w Cannes historia trudnej miłości dwojga uzdolnionych ludzi — obdarzonej niezwykłym głosem i energią Zuli (w tej roli Joanna Kulig) oraz pianisty Wiktora (w tej roli Tomasz Kot). Początkowo, gdy się spotykają, rodzi się między nimi fascynacja. On sporo starszy, ona niezwykle utalentowana i charyzmatyczna. Z czasem okazuje się, że jest to miłość fatalna, para nie może żyć bez siebie, ale jednocześnie okazuje się, że nie potrafią być razem. Oglądaj "Zimną wojnę" w serwisie Miejsce 6. należy do niedocenionego "Pana Turnera" Mike'a Leigha, filmowej biografii Turnera, brytyjskiego malarza żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku, który przez nowatorskie stosowanie kolorów i światła spotkał się z falą krytyki. Przepiękne kadry odmalował tutaj Dick Pope. Na kolejnej pozycji znalazła się "Imigrantka" Jamesa Graya ze zdjęciami Dariusa Khondjiego, a tuż za podium trafił "Daleko od nieba" Todda Haynesa ze zdjęciami Edwarda Lachmana. Trzecie miejsce zajął film "Spragnieni miłości" w reżyserii Wong Kar-Waia (ze zdjęciami tria Christopher Doyle/Pung-Leung Kwan/Pin Bing Lee), a na drugiej pozycji uplasowało się "Drzewo życia" Terence'a Malicka (zdjęcia Emmanuel Lubezki). SPRAWDŹ: Kultowe polskie filmy i seriale [KRZYŻÓWKA] Z kolei na zaszczytnym 1. miejsce znalazł się western "Zabójstwo Jesse'ego Jamesa przez tchórzliwego Roberta Forda" Andrew Dominika z rewelacyjnymi ujęciami Rogera Deakinsa, zdobywcy 13 nominacji do Oscara oraz dwukrotnego laureata tejże nagrody za zdjęcia do filmów "Blade Runner 2049" oraz "1917". Całe zestawienie można znaleźć tutaj. Polskie filmy od paru lat prezentują coraz lepszy poziom, czego dowodem jest Oscar dla „Ida”. Z zaskoczenia każdą dobrą rodzimą produkcją i przez określenia „niezłe jak na polski film” przechodzimy do momentu, gdy możemy pochwalić się całkiem niezłą współczesną polską filmografią. Czy jednak zawsze było źle? Tutaj parę przykładów z ostatnich 15 lat, że mieliśmy naprawdę dobre produkcje. „Chłopaki nie płaczą” (2000) Jedna z ostatnich naszych dobrych komedii, nim zostaliśmy zmuszeni do oglądania wyjazdów integracyjnych i niesmacznych ciach. „Chłopaki nie płaczą” powstały w czasach, gdy Olaf Lubaszenko rozwijał swoje skrzydła jako reżyser, a nazwisko Pazura było gwarantem dobrej komedii. Sam film opowiada o dość utartym schemacie wpadnięcia przez przypadek dwóch niewinnych przyjaciół w niebezpieczny, gangsterki świat. „Chłopaki” jednak wiedzą, jak pobawić się schematem komedii pomyłek, gwarantując genialne dialogi, świetne aktorstwo (w końcu pierwsza ważna rola Macieja Stuhra) i galopującą akcję przez ponad półtorej godziny. Już nie mówiąc o masie cytatów, które nieraz powtarzamy, nie pamiętając już nawet, że pochodzą właśnie z tego filmu. „Dzień świra” (2002) Ten film – i chyba można skończyć mówić o polskich produkcjach z 2002 roku, bo „Dzień świra” przyćmił je w każdym calu. Wybitny, zwariowany, a jednocześnie bliski każdemu, kto choć raz był sfrustrowany życiem. Może nie wszyscy jesteśmy Chrystusami, ale wszyscy jesteśmy Adasiem Miauczyńskim – co odkryjemy 4 lata później. Duet Koterski-Kondrat jeszcze nieraz pokażą, że ich współpraca może osiągnąć więcej niż niebo, ale ten film chyba na zawsze pozostanie najważniejszym ich wspólnym dziełem. „Mój Nikifor” (2004) Wybitna rola Krystyny Feldman. Biografia specyficznego artysty, a prostego człowieka – Epifaniusza Drowniaka, który mimo swojej prostolinijności był jedną z najważniejszych postaci w historii Krynicy Zdroju. By stworzyć ten film, do współpracy podeszły wybitne jednostki, jednak nic by się nie udało, gdyby nie Krystyna Feldman, która uniosła go na swoich barkach i pokazała, że magia aktorstwa polega na czymś większym niż wiek czy płeć. „Skazany na bluesa” (2005) Pozostaniemy w świecie biografii, by wskazać dwa ważne filmy dla tego roku. „Skazany na bluesa” to film obowiązkowy dla fanów Tomasza Kota, gorzej jednak dla tych, którzy chcą poznać bliżej postać Ryśka Riedla. Choć lepiej traktować ten film jako wprowadzenie do tego świata, a dla samych faktów poczytać biografie artysty, to trzeba wspomnieć o wybitnej roli Tomasza Kota, zwłaszcza że na następną tak dobrą trzeba było czekać prawie 10 lat. „Pora umierać” (2007) Kameralny i piękny film z Danutą Szaflarską w roli głównej. Mimo dość ciężkiego tematu jest to obraz w pewnym sensie lekki, uroczy, subtelny, tak samo jak gra aktorki, co tu kryć, symbolu polskiego kina. Dorota Kędzierzawska, wcześniej próbująca wejść w dziecięcy świat, tym razem poszła w zupełnie inną stronę, tworząc film wybitny, choć pewnie zbyt skromny, by stał się kultowy. „Katyń” (2007) Film Andrzeja Wajdy, który wzbudzał wiele sensacji podczas i po premierze. Liczba dyskusji wokół tak gorącego tematu została pokonana chyba jedynie przez „Pokłosie”. Jednak omijając już tę sprawę, ten film ma jeszcze inną wartość – zwłaszcza dla reżysera, który sam został dotknięty zbrodnią katyńską. Potrafił jednak stworzyć obraz dosadny, dobrze oddający tamtą epokę, z bardzo dobrze dobraną obsadą. Body/Ciało

polskie filmy xxi wieku